Władysław Raczkiewicz to polski działacz polityczny, wojskowy i społeczny. Był także uczestnikiem I wojny światowej, ministrem spraw wewnętrznych w czterech rządach RP, senatorem i marszałkiem Senatu III kadencji. Oprócz tego wojewodą nowogrodzkim, krakowskim, wileńskim, pomorskim. W latach 1939-1947 pełnił funkcję prezydenta RP na uchodźstwie. Więcej o życiu prywatnym i działalności politycznej Władysława Raczkiewicza dowiesz się z poniższego artykułu.

Młodość

Władysław Raczkiewicz urodził się 28 stycznia 1885 roku w Gruzji (Kutaisi). Jego rodzice to Józef i Ludwika z domu Łukaszewicz. W roku 1903 ukończył gimnazjum w Twerze, po czym dostał się na prawo i matematykę na Uniwersytet Petersburski. Działał w tym czasie w jawnych i konspiracyjnych organizacjach młodzieżowych, do których należały na przykład  Organizacja Młodzieży Narodowej czy Związek Młodzieży Polskiej „Zet”. W 1911 roku ukończył uniwersytet w Dorpatu, gdzie przeniósł się, aby uniknąć represji politycznych. Po studiach już jako prawnik, pracował jako adwokat w Mińsku.

I wojna światowa

Podczas I wojny światowej został wcielony do armii rosyjskiej, jako poddany cara. Przydzielono go do Sztabu Frontu Zachodniego. Po rewolucji lutowej sam organizował jednostki polskie w Rosji. W roku 1917 został prezesem utworzonego właśnie Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego. W tym samym czasie udzielał się także w Radzie Regeneracyjnej.

Rok później powierzono mu stanowisko prezesa Rady Naczelnej Polskiej Siły Zbrojnej, która miała siedzibę w Kijowie. Został również kierownikiem Wydziału Wojskowego Komitetu Obrony Kresów Wschodnich, który powstał w Warszawie. Jako porucznik wojska polskiego walczył w Dywizji Litewsko-Białoruskiej. W roku 1918 bronił Mińska przed najazdem bolszewików, a dwa lata później dowodził oddziałem, walcząc o Wilno.

II RP

W roku 1921 Władysław Raczkiwiecz został ministrem spraw wewnętrznych w rządzie Wincentego Witosa. Później był mianowany jeszcze dwukrotnie – w latach 1925-26 i 1936. W latach 20 i trzydziestych XX wieku sprawował funkcję wojewody pomorskiego, wileńskiego i ponownie pomorskiego. Otrzymał honorowe obywatelstwo gminy Lida. Od grudnia 1930 roku pełnił funkcję marszałka Senatu. Przez rok, od 1935 do ’36 roku zasiadał w rządzie jako minister spraw wewnętrznych. Należał również do tzw. grupy zamkowej prezydenta Ignacego Mościckiego.

W okresie międzywojennym należał do składu Kapituły Orderu Odrodzenia Polski. W latach trzydziestych w XX wieku związał się z sanacją, chociaż wcześniej bliżej mu było do endecji. Tuż przed II wojną światową powierzono mu misję przeprowadzenia w Stanach Zjednoczonych pomocy dla tamtejszej Polonii dla ludności okupowanego kraju. 27 września znalazł się w Paryżu.

Prezydent RP na uchodźstwie

Władysław Raczkiewicz 30 września 1939 roku został zaprzysiężony na Prezydenta RP na Uchodźstwie. W tym samym dniu podpisał umowę paryską z nowym premierem, gen. Władysławem Sikorskim. Podpisując tą umowę zrezygnował jednocześnie z części uprawnień, które przysługiwały mu na mocy Konstytucji kwietniowej na rzecz premiera. Amnestiował również działaczy politycznych skazanych na więzienie w Brześciu oraz anulował akty prawne wydane na polskich ziemiach przez niemieckie, sowieckie, litewskie i słowackie władze.

W czerwcu 1940 roku wraz z rządem przeniósł się do Wielkiej Brytanii. 18 grudnia 1942 roku wystosował list do papieża Piusa XII, błagając w nim o publiczną obronę mordowanych i zabijanych Polaków i Żydów. Po śmierci gen. Sikorskiego, w 1943 roku powołała na premiera Stanisława Mikołajczyka.

Po wybuchu Powstania Warszawskiego Raczkiewicz brał udział w pomocy powstańcom i łagodził konflikty między Mikołajczykiem a nowym Naczelnym Wodzem, gen. Kazimierzem Sosnkowskim. W wyniku konferencji jałtańskiej rząd RP na uchodźstwie stracił uznanie państw Organizacji Narodów Zjednoczonych. Prezydent RP i Rząd RP stracił status podmiotu prawa międzynarodowego. Jednak swoją działalność zakończył dopiero w roku 1990, po pierwszych powszechnych wyborach prezydenckich.

Śmierć

Tuż przed śmiercią Władysław Raczkiewicz w swoim testamencie mianował na stanowisko głowy państwa Augusta Zaleskiego. Władysław Raczkiewicz zmarł na białaczkę 6 czerwca 1947 roku w Walii. Został pochowany na Cmentarzu Lotników Polskich w Newark w Wielkiej Brytanii. Spoczął tuż obok Władysława Sikorskiego.

Władysław Raczkiewicz z tytułu objęcia urzędu RP został Wielkim Mistrzem Orderu Orła Białego i Wielkim Mistrzem Orderu Odrodzenia Polski. Zdobył także kilkanaście innych odznaczeń, wśród których są na przykład:

• Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia Polski (1935),
• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari,
• Wielka Wstęga Orderu Krzyża Orła (Estonia, 1934),
• Wielka Wstęga Orderu Krzyża Południa (Brazylia, 1934),
• Wielka Wstęga Orderu Korony Jugosłowiańskiej (Jugosławia).